Klişe Ama Orijinal
80'lerin İrlanda'sında yaşayan bir lise öğrencisi, tanıştığı bir kızı etkilemek için bir grup kurar. Fakat grup elemanlarına, enstrümanlara, ailesinin baskısından kurtulmasına ve ona yol göstericek bir öncü bulması gerekecektir.
Sing Street'i kimse duymadı. Dünya genelinde de sadece festivallerde ve bazı ülkelerde sınırlı sayıda salonlarda gösterildi.(Türkiye'de vizyona girmedi.) Küçük kendi halinde düşük bütçeli bir film olduğu için gözlerden kaçabilir ama kaçırmamınızı tavsiye ederim.
Çünkü film gerçekten çok güzel. Baş karakterimiz Connor, ilginç ve havalı. Kafasına bir şey koyduysa onu yapmadan durmuyor. Sadece bir insanla filmi yürütemezsiniz bu yüzden yan karakterler de muhteşem. Hoşlandığı kız, grubundaki genç müzisyenler, ailesi(özellikle abisi)... Bu karakterlerin arasındaki iletişimi izlemek ve nereye gideceğini görmek istiyorsunuz.
Hikaye
Hikaye hiç görmediğiniz bir şey değil. Basit ve klişe. Ama hikayenin klişe olması filmin bazı noktalarında çok orijinal olmayacağı anlamına gelmiyor. Böyle mutlu ve neşeli çoğu filmde göremeyeceğiniz hüzünlü sahneler, gerçekten duygulandığınız sahneler ve rüya sekansları da var.
Hikaye noktalarını yani hikayenin sonuna doğru nerelere gideceğini, karakterlerin ne yapacağını tahmin edebiliyorsunuz ama bu filmden aldığınız zevki hiçbir şekilde azaltmıyor.
Oyuncular
Başrol olmak üzere daha önce adını duymadığımız genç isimler var. AMA bu filmden sonra adlarını çok duyacağız gibi hissediyorum. Aktörleri tanımadığınız için karakterlere çok güzel bir şekilde bürünebiliyorlar. Liselilerin Ocean's Eleven'ı gibi.
Şarkılar
Müzikal denemez ama filmde hem orijinal hem de klasik çok şarkı var. 80'lerden bildiğimiz tanıdığımız klasik şarkılar filme çok uygun bir şekilde yerleştirilmiş. Şarkıyı ezbere de bilseniz, sizi filmden koparmıyor hatta daha da odaklanmanızı ve bu filmin 1980'ler dünyasında olduğunu sağlıyor.
Film için yazılan şarkılar ise birbirinden eğlenceli. Bazen slow bazen hareketli şarkılarla bütünlük ve filmin akışı düzgün, kaliteli ve tecrübeli bir şekilde kurulmuş.
1980'ler
Bir önceki paragrafta dediğim gibi şarkılar bu döneme sizi götürüyor, evet, ancak; kostümlerden, küçük eşyalara, saç stilinden, kullanılan enstrümanlara kadar neredeyse kusursuz bir şekilde bizi o zamanlara götürüyor. Tabii ki burada övgü yazar ve yönetmen John Carney'e gidiyor.
Kendimizi bu kadar özdeşleştirdiğimiz ve başarmalarını istediğimiz karakterlerle hem kendileri arasında hem de izleyen arasında bir bağ yaratıyor. Her karakterin davranışından çekilen kliplere kadar 80'ler havasını size yansıtıyor.
Sonuç olarak : Bu sene izlediğim en neşeli ve umut veren film. Ailece izlenebilir ve herkese tavsiye edilebilen bir ''dönem filmi''.